Redactie: Mag je het fijn vinden om een herkenbare samenleving te willen zijn, waar je ook iets mee hebt, of is dat (ook al) racistisch? 

Multiculturalisme, cultuurrelativisme, en sociale cohesie

Boek van Paul Cliteur

"Niet alleen brengt het cultuurrelativisme problemen met zich mee voor beleidsmakers, politici, justitieambtenaren en rechters, maar ook voor het individu dat geacht wordt zich daarop te oriënteren bij het maken van morele keuzes.
Hiervoor is gesteld dat het cultuurelativisme geen moreel nihilisme is. De cultuurrelativist ontkent niet dat het mogelijk en nodig is morele oordelen te vellen, maar het wijs t als criterium daarvoor de groepswaarden aan. 'When in Rome, do as the Romans do'. Maar dat is lastig wanneer Rome een multicultureel samengestelde bevolking heeft. Op wiens mores moet men zich dan
oriënteren? Op die van de oorspronkelijke bewoners? Op die van de nieuwkomers? Moet men uit de diverse gebruiken een grootste gemene deler destilleren? Dit is een problematische strategie in een pluriforme of multiculturele samenleving.`

Het lijkt erop dat men dat inderdaad moet doen en dat de notie van universele waarden, dat wil zeggen: waarden die niet aan mores van een bepaalde groep zijn gebonden, overeind moet blijven. Alleen wanneer dát het geval is kunnen we ook grote ontsporingen veroordelen, zoals deze hebben plaatsgevonden tijdens de heerschappij van het Derde Rijk.


Paul Cliteur naar wetenschappelijk instituut FVD